Tekst

Een ogenschijnlijk simpel beeld: een frame rustend op een pijler. De geringste zucht zou de lijst doen kantelen ware het niet dat hij is vastgelast. Het werk is strak, geometrisch, maar tegelijk ook speels door het gevoelige evenwicht.
‘Sheet with frame’ is het werk van de Haagse kunstenaar Lon Pennock. In de periode dat hij het ontwierp was hij op zoek naar absolute eenvoud, in vorm en verhouding tot de ruimte. Opmerkelijk is dat subtiele evenwicht dat grenst aan het onmogelijke, zoals ook bij ‘Intersection’ in Kijkduin.

Al tijdens zijn studie ging Pennock op zoek naar een nieuwe vormgeving als reactie op de expressionistische kunst van de jaren vijftig. Pennock werd geïnspireerd door kunstenaars als Brancusi, die met hun eigenzinnige visie de beeldhouwkunst nieuwe impulsen gaven. Belangrijk was bijvoorbeeld dat zij hun beelden direct op de grond maakten, dus zonder sokkel, waardoor het werk deel ging uitmaken van de omgeving.

Ook betekenisvol was de kennismaking met de Amerikaanse ‘Minimal Art’, die begin jaren zestig in Nederland werd gepresenteerd. Kenmerkend waren de grootschaligheid, de strakke vormgeving, het repetitieve karakter en de industriële materialen en kleuren. Pennock voelde zich aangetrokken tot het onpersoonlijke, objectieve karakter van de werken.
Pennock, die in het Nederlandse kunstklimaat een betekenisvolle rol heeft gespeeld, is echter nooit een ‘die hard’ minimalist geweest. Voor zijn werk bepaalde hij intuïtief de maten en verhoudingen. Die maat moest menselijk blijven: je moest er als het ware over kunnen struikelen.

Desondanks kwam zijn werk vaak afstandelijk over. Om die indruk te verlichten liet Pennock in de ontwerpfase later ook het toeval toe, en gebruikte hij tastbaarder materialen als ruwe brokken steen. Staal keerde wel terug, maar de werken werden minder zwaar en monumentaal door het gebruik van rasters en bogen. Wat bleef is het subtiele evenwicht.