Tekst

Als een rode draad lopen ze door zijn werk; de thema’s zitten, liggen en lopen. Simpel, maar voor Jan Snoeck voldoende om er eindeloos mee te variëren. In vele vormen komen ze voor in Snoecks kleurrijke keramische werk, vertrouwd in het Haagse stadsbeeld en bekend tot ver over onze landsgrenzen.

Met zijn ogenschijnlijk ongecompliceerde beelden wil Snoeck uiteindelijk maar één ding: de essentie van de mens verbeelden. Kenmerkend voor zijn werk zijn de zachte vormen, ronde hoeken en veelal primaire kleuren. Verder valt op dat de kleibeelden altijd zijn opgebouwd uit vlakken met dieperliggende lijnen ertussen. Ook in zijn andere werk, zoals grafiek, textiel, keramisch kleingoed en schilderijen komt die duidelijke vlakindeling voor.
De zittende ‘Man’, die nu in het Zuiderpark staat, voldoet in alle opzichten aan deze algemene typering van een Snoeck-sculptuur. Het was destijds een vrij beeld, gemaakt zonder opdrachtgever. De Haagse Mythylschool aan de Van Vredenburchweg in Rijswijk was gecharmeerd van het beeld en heeft het gekocht. Voor kinderen is het inderdaad een aantrekkelijk beeld, dat bovendien op z’n betonnen sokkel sterk genoeg is om in te klauteren.

Het hoofd en het lichaam van de man zijn één, de dikke stompneus markeert het gezicht en de armen of benen zijn aangeduid met een wormvormige band, die om het lijf is geslagen. Het wormmotief was samen met het thema van de stoel al sinds de jaren zestig in Snoecks werk aanwezig. Behalve dat het de meest rudimentaire kleivorm is, is de worm ook een oervorm die voor Snoeck naar zowel de mens als het goddelijke verwijst.
Hoewel Snoeck regelmatig heeft gezegd dat hij met zijn kunstwerken niets pretendeert, steekt er meer achter zijn toegankelijke thema’s, herkenbare vormen en frisse kleuren dan je op het eerste gezicht zou denken.