Tekst

‘Ongeveer driehonderd mensen hebben zondag rond het middaguur bij het monument Juliana van Stolberg (1506-1580) op de Koningin Marialaan in Den Haag deelgenomen aan de zestigjarige herdenking van het bombardement op Bezuidenhout.’ Zo opende het artikel in de Haagsche Courant van 7 maart 2005 over de herdenking van het Engelse bombardement tegen Duitse V2-raketten op 3 maart 1945. Daarbij vielen honderden doden en raakten vele duizenden dakloos. Het Juliana van Stolbergmonument uit 1930 vormde het middelpunt van de plechtigheid en kwam in een zee van bloemen te staan.

Nu bloemen, toen bommen. Het beeld van beeldhouwer Bon Ingen Housz en architect Dirk Roosenburg stond op het Louise de Colignyplein, middenin het getroffen gebied en bleef als door een wonder gespaard. In 1954 moesten de streng godsdienstige, intelligente en vooral sterke stammoeder van het Oranjehuis en haar zonen verhuizen vanwege stedenbouwkundige ingrepen.

Aan de Koningin Marialaan werd een goede locatie gevonden. Als weduwe trouwde Juliana in 1531 Willem van Nassau. Ze kreeg zeven dochters en vijf zonen: Willem de Zwijger, Adolf, Johan, Hendrik en Lodewijk. Het geloof speelde een belangrijke rol in het gezin. In de winter van 1570/71 vonden er op kasteel Dillenburg theologische discussies plaats. Het gevolg hiervan was dat Juliana en al haar kinderen het lutheranisme verruilden voor het calvinisme. Haar zonen inspireerde ze tot grote daden voor de Nederlanden. Ze heerste over haar familie, zoals ze nu over de omgeving van het Bezuidenhout lijkt te heersen.

Niet alleen haar kleding en pose weerspiegelen haar aard, ook de vormgeving draagt daartoe bij. De strenge vlakbehandeling en lijnvoering, haar straffe houding met de uitgestrekte handen op de zuilen en haar lange gewaad en devoot kapje drukken het uit: ze was een diepgelovige en dominante vrouw. Ingen Housz heeft dat scherp gezien.