Tekst

“Op school leer je wel hoe de natuurkrachten werken, maar niet hoe ze voelen”, zei Zoro Feigl in een interview in de Volkskrant ten tijde van zijn expositie in de Elektriciteitsfabriek (2019). Het is precies wat zijn vaak monumentale installaties doen. Ze lijken te leven en maken wetmatigheden als zwaartekracht ervaarbaar. Met zijn spannende, dansende kunstwerken geniet hij intussen internationale bekendheid.

Feigl kijkt graag naar de wereld alsof hij van een andere planeet komt. Net als een kind dat buiten aan het ravotten is en op een speelse manier omgaat met de voorwerpen en materialen die hij onderweg tegenkomt. Welke mogelijkheden zitten erin verstopt? Feigl gebruikt materialen graag op een manier waarvoor ze niet direct bedoeld zijn.

Per kunstwerk concentreert hij zich meestal op één wetmatigheid, materiaal of vorm. Die werkt hij op een minimalistische maar monumentale manier uit. Een motortje, of een andere vorm van energie, zet een beweging in gang waar de rest van het beeld dan op reageert. Dat deed hij ook voor ECHO, het kunstwerk hij in opdracht van de Rijksvastgoeddienst maakte voor de vide van een nieuw kantorencomplex. Hierin vonden het Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Ministerie van Infrastructuur en Milieu, de IND en het COA eind 2017 onderdak. OMA Architects gaf daartoe het oude pand van het voormalige Ministerie van VROM een flinke update.

Voor de vide bouwde Feigl een ingenieuze constructie van vier in elkaar passende ringen. De buitenste ring heeft een doorsnede van twaalf meter. De ringen bewegen onafhankelijk van elkaar. Zodra een van hen door een motortje in gang wordt gezet, reageert de rest. Automatisch corrigeren ze elke disbalans in het onderlinge evenwicht. Dat levert een fantastisch schouwspel op. Zeker aan het eind van de dag als het zonlicht op de schotel valt die het centrum vormt. Pure poëzie.