Tekst

Een monumentale, helderwitte V-vorm zette Fredy E. Wubben eind jaren tachtig op de Houtrustbrug. Met boven in een signaal in rood en geel. Zoals dat met veel abstracte kunst het geval is, stelt het niet speciaal iets voor. Maar dat hoeft ook niet. In een interview in het Leidsch Dagblad van 9 september 1982 zegt de kunstenaar daarover: “bij een ring of een muziekstuk vraag je toch ook niet wat het voorstelt? Het is een compositie. […] Naar een beeld kun je kijken en je kunt het mooi vinden of niet.”

Hoewel er in haar vroege werk nog sprake is van figuratie gaat Wubben begin jaren zeventig totaal abstract werk maken. Een kleine tien jaar onderzoekt ze de expressiemogelijkheden van metaal, touw, rubber en leer. Essentieel is de spanning en balans tussen de verschillende onderdelen en materialen. Eind jaren tachtig ontdekt ze glas als materiaal. Door dat vervolgens te combineren met verschillende soorten metaal ontwikkelt zij een heel eigen handschrift.

Wubben is een beeldhouwer die haar verwondering over het bestaan en de wereld om haar heen verbeeldt in sculpturen van glas, hout, brons en staal. Soms zijn dat monumentale abstracte beelden, dan weer meer herkenbare voorstellingen op huiskamerformaat. Hoe uiteenlopend ook, de thema’s vruchtbaarheid en vergankelijkheid lopen als een rode draad door al haar werk. Grote bekendheid geniet haar Maxima-glas waarmee ze in 2006 een prijsvraag won. Royal Leerdam Crystal en de Vrienden voor Modern Glas hadden in dat jaar een prijsvraag uitgeschreven voor een drinkglas voor de prinses.

Het beeld op de Houtrustbrug lijkt sterk op de abstracte sculptuur die zij in 1987 voor theater De Muzenhof in Leiderdorp vervaardigde. Hoewel dit Leiderdorpse beeld bij een herplaatsing in 2021 de titel ‘Ode aan de muziek’ kreeg, had het net als de sculptuur op de Houtrustbrug oorspronkelijk geen titel.