Tekst

Op onverwachte plekken zie je hem ineens zitten: een piepklein vogeltje. Dit beeldje van Tom Claassen bevindt zich op de rand van het dak, op de hoek van een schuurtje, naast een vlaggenmast. Je moet alleen wel echt goed kijken om het diertje te spotten. Claassen geniet grote bekendheid met zijn monumentale sculpturen van mensen en dieren. Denk aan de vijf kolossale betonnen olifanten die ter hoogte van Almere langs de A6 staan. Voor Ypenburg bedacht hij juist iets heel kleins. Zijn vogeltje kreeg in de volksmond al snel de bijnaam ‘Yp’.

In al zijn beelden weet Claassen de vorm van mens en dier zodanig te vereenvoudigen dat hij uiteindelijk alleen de essentie overhoudt. Je kunt nog net zien wat hij wil verbeelden. Door sterk te reduceren en tegelijkertijd ronde, volle vormen te kiezen, geeft hem dat de ruimte om accenten in de compositie binnen de hoofdvorm te verschuiven. Zo geeft hij een emotionele lading aan zijn oervormen. Het is deze beeldhouwer niet te doen om het een op een nabootsen van de werkelijkheid.

Of hij nu met zand werkt, in hout, brons of gips, elk materiaal heeft een eigen huid en die is bepalend voor hoe je een sculptuur ervaart. Een extra plooi of een deuk en zijn figuren krijgen iets aandoenlijks en aaibaars. Ook al is Yp klein van formaat, zijn bolle vorm met korte vleugeltjes ontlokt menig passant een: ooh kijk dan, wat schattig!