Tekst

Gedenktekens ontstaan vaak spontaan. Burgers voelen zich dusdanig verbonden met personen of een gebeurtenis dat ze het initiatief nemen om hun herinneringen of eerbetoon een concrete gestalte te geven. Zo zijn tientallen leiders op een voetstuk gehesen, belangrijke kunstenaars en geleerden danken er hun plaquettes aan en ingrijpende historische gebeurtenissen als oorlogen of moord worden levend gehouden door aandachttrekkende monumenten.

Van een iets andere orde is de Wereldvredesvlam (World Peace Flame) vlak voor het Vredespaleis. Daar wordt noch een persoon geëerd, noch een historische gebeurtenis herdacht. De Britse initiatiefnemers Mansukh Patel en Savitri MacCuish van dit monument streefden naar wereldvrede. In 1999 hebben zeven wereldleiders, waaronder Nelson Mandela (Afrika) en prinses Irene van Lippe-Biesterfeld (Europa) op verschillende werelddelen een vlam aangestoken. Die vlammen zijn in Wales samengebracht in een World Peace Flame. Drie jaar later is een vlam te voet vanuit Wales naar Den Haag gebracht om daar voor het Vredespaleis het eerste monument voor de Wereldvredesvlam op te richten. Daarna volgden nog meer monumenten voor de vlam in verschillende delen van de wereld, onder andere in Berlijn, Sydney en New York. Het is de bedoeling dat dit teken van hoop, eenheid, vrijheid en viering van het leven op termijn in alle grote steden te vinden zal zijn.

Het ontwerp voor de eerste Vredesvlam is van grafisch vormgever Heleen van der Sanden – de Groot. Zij plaatste de eeuwig brandende vlam in een zwarte natuurstenen zuil. Dikwijls zijn er toeristen en passanten die even stil staan bij de woorden die zij op het monument aanbracht:

World

Peace

Flame

Intussen bestaat er behalve de wereldvredesvlam sinds 2004 ook een World Peace Pathway, een vredesweg. Maar liefst 197 landen schonken daarvoor elk een steen die karakteristiek is voor hun land. Deze stenen liggen samen in een cirkel om de eeuwig brandende vlam.

www.worldpeaceflame.org