Tekst

Hoe blij kan een mens zijn? Héél blij, zal iedereen die het beeld ‘Vreugde’ ziet, volmondig beamen. De gestileerde vrouwenfiguur lijkt op onzichtbare vleugels hemelwaarts te vliegen. De omhoog reikende armen onderstrepen het ultieme moment van uitbundige gelukzaligheid.

Wie dit beeld uit 1962 vergelijkt met een andere vrouwenfiguur van Rob Pleysier die hij ruim twintig jaar later maakte en die eveneens een plaats in de Haagse openbare ruimte heeft gekregen (‘Meisje met dwarsfluit’) zal wellicht met enige verbazing constateren dat de beeldhouwer zich ontwikkeld heeft in figuratieve richting. De abstrahering ging in 1962 verder dan in 1983 toen de kunstenaar sterker vasthield aan de verbeelding van de werkelijkheid. Dat is opvallend omdat veel kunstenaars zich juist in tegenovergestelde richting ontwikkelen: van figuratie naar abstractie.

In de verbeelding van de vreugdevolle vrouw schuilt nog meer dynamiek dan in het beeld van het dwarsfluit spelende meisje. Naast verschillen zijn er ook duidelijke overeenkomsten te ontdekken in beide beelden. Het meest opvallend is de hang van de beeldhouwer naar harmonie en schoonheid. Beide bronzen vrouwen- of meisjesbeelden zijn vlot en vaardig gemodelleerd. Ze zijn vastgelegd op een moment van volle actie. Ze stralen levenslust uit en onderstrepen dat Pleysier zichtbaar genoegen beleeft aan ongecompliceerde schoonheid, onvoorwaardelijke overgave en oprechte emotionele beleving. Hij heeft zijn geboortestad Den Haag verrijkt met enkele beelden waarin hij getuigt van verbondenheid met de figuratieve traditie en van zijn behoefte om waardevolle momenten te koesteren en in beeldhouwkunst te vereeuwigen.