Tekst

Je komt ze tegen langs het lange brede water dat centraal gelegen is in de buurt Hoge Veld in Wateringse Veld. Woorden en zinsneden als: ‘losgezongen’, ‘morgen zal ik hem tevoorschijn wachten’ en ‘schoongeklotst’ zijn er in de kademuren en in de houten vlonders gegoten en gefreesd. Soms poëtisch, soms glashelder, een enkele keer ronduit onbegrijpelijk. Zonder een vastomlijnde betekenis bieden ze ieder die aan dit water vertoeft genoeg stof om over te mijmeren.

Het idee voor deze woorden langs het water kwam van Marjan Schoenmakers. Voor haar werk is de ontmoeting met de ander cruciaal. Daartoe gaat ze met mensen in gesprek. Zulke gesprekken gaan over de locatie waar het gesprek plaatsvindt en over wat die persoon met die plek bindt. Soms publiceert zij naderhand flarden van de gesprekken op een bijzondere manier in boekjes.

Ook in Wateringse Veld is Schoenmakers met bewoners gaan praten. Daaruit heeft ze verschillende woorden en zinnen gedestilleerd die zij vervolgens niet in een boekje maar langs het water openbaar heeft gemaakt. De woorden uit die gesprekken heeft zij vermengd met woorden uit haar ‘Vocabulaire van de Verrukking’, een verzameling van gevonden woorden waar Schoenmakers al jaren aan werkt.

De wereldberoemde Duitse kunstenaar Joseph Beuys (1921-1986) introduceerde als eerste het fenomeen sociale sculptuur in de jaren zestig. Daarbij ging hij er vanuit dat iedere mens kunstenaar is en zelf zijn eigen omgeving kan vormgeven. Hoewel Schoenmakers in zeker zin voorborduurt op Beuys, zijn er ook grote verschillen. Bij Schoenmaker lijkt het accent te liggen op de ontmoetingen zelf. Lang niet altijd vertaalt zij de ervaring daarvan in een tastbaar kunstwerk. Dat geldt bijvoorbeeld voor een eerder project dat Schoenmakers in Den Haag realiseerde voor ‘De Bocht van Guinee’, een project van Stroom in 1993. Daarbij hield zij gesprekken met bewoners onder Haagse bomen.