Tekst

De meeste mensen kennen alleen zijn gestileerde mensfiguren van kleurrijke keramiek. Je kunt deze sculpturen van Jan Snoeck overal in Nederland op pleinen en langs straten aantreffen. Ook in Den Haag. Dit beeld van staal lijkt echter allerminst op menselijke wormen in felle kleuren. Het ligt dan ook niet voor de hand deze abstracte sculptuur toe te schrijven aan deze beeldhouwer.

Dat ‘Vlucht’ niet op zichzelf staat, daar getuigen ‘Spectre’ en ‘Rasp’ van die elders in Den Haag te zien zijn. Ook dat zijn abstracte sculpturen die Snoeck uit geometrische vormen heeft opgebouwd. Die vormentaal blijkt typerend voor zijn vroege werk.

Die vroege abstracte fase in Snoecks oeuvre is niet zo heel verwonderlijk als je naar zijn opleiding kijkt. In 1949 rondde hij zijn studie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag af. Daarna werkte hij een jaar (1953) in Parijs in het atelier van de kubistische beeldhouwer Zadkine, bekend van de ‘Verwoeste stad’, het monument voor het bombardement van Rotterdam.

Hoewel geometrische uitgangspunten voor ‘Vlucht’ beeldbepalend zijn, is het niet moeilijk om een opwaartse beweging in het beeld te herkennen. Een verwijzing naar het vliegen is in deze sculptuur duidelijk terug te vinden in de abstracte vleugelvormen. Ondanks de suggestie dat de vorm opstijgt, blijft hij echter stevig verbonden met de sokkel.

Halverwege de jaren zestig van de 20^e eeuw kwam Snoeck in aanraking met keramiek. Dat materiaal bood hem niet alleen de gelegenheid met kleur te gaan werken, het gaf ook meer vrijheid in vormen. In klei ontwikkelde hij de voor hem zo kenmerkende beeldentaal van ronde organische vormen en frisse kleuren. Dat wil niet zeggen dat hij nooit meer iets in metaal heeft gerealiseerd. Wat wel verdween was de abstract geometrische vormentaal die in ‘Vlucht’ nog aanwezig is.