Tekst

Armand van der Helm, de maker van de vier bronzen vogeltjes bij de kinderboerderij, werd in kritieken vaak geprezen als een jong, veelbelovend kunstenaar. Zelf wilde hij niets beloven: ‘stel dat ik andere dingen ga doen dan ik beloofd heb’. Al tijdens zijn opleiding werkte hij in opdracht. Zo maakte hij voor architect A. Pet een draadplastiek. ‘Ze zullen er wel hun hoed opzetten’, zei hij toen laconiek en dat typeert zijn houding. Van der Helm wilde zijn publiek niets opleggen. Over het algemeen was zijn onderwerpskeuze traditioneel: een naakt, een stervende krijger, een ruiter te paard, of zoals hier: de vier opfladderende vogeltjes. Het werk is kenmerkend voor zijn stijl: de vormen zijn niet uitgesproken, er is een aanduiding van een beweging. Een beeld moest de fantasie prikkelen, vond hij. Kunst van minder conventionele tijdgenoten, zoals een stapel autoportieren, beschouwde Van der Helm als ‘modern barokgedoe’.

Wel typerend voor zijn tijd was zijn maatschappelijke betrokkenheid. Op verzoek van de gemeentelijke plantsoenendienst zorgde hij samen met kunstenaar Paul Lauwerse dat bomen die geveld moesten worden een nieuwe bestemming kregen als speeltoestellen.
Van der Helm werkte veel in opdracht van Rijk en gemeente. Hij was gedreven in zijn streven om al in een vroeg stadium met een architect te werken. Te vaak was de beeldhouwkunst gebruikt ter decoratie, terwijl naar zijn mening een wisselwerking moest bestaan tussen beeld en bouwwerk.

Tot 1967 had Van der Helm ’fijn introvert zitten knoeien’ in het atelier bij zijn ouders. Toen verhuisde hij naar landhuis De Voorde in Rijswijk waar ook kunstenaars als Livinus van de Bundt, Kees Andrea en Hermanus Berserik hun werkplek hadden. In deze artistieke broedplaats had hij nog veel kunnen realiseren, maar helaas overleed Van der Helm al op dertigjarige leeftijd.