Tekst

Ze zijn raadselachtig. Vier keien: ieder op een eigen cirkelvormige, stenen plaat in het gras. Raadselachtig, omdat het beeld voorbijgangers laat gissen naar de betekenis. Het lijkt erop dat de beeldhouwer speelt met de locatie: buurtpark Bokkefort. Hij heeft vier natuurlijke gevormde stenen getransformeerd tot abstracte vormen. Toch is de abstractie betrekkelijk, want de keien in de vorm van een amandel of een pit lijken te refereren aan de natuur. Precies zo is het met het buurtpark. Het is een door menselijk ingrijpen in cultuur gebrachte vorm van natuur.
Het kunstwerk uit 1982 is van Arno van der Mark, destijds beeldhouwer, later cultureel planoloog met een eigen bureau. Zijn opleiding genoot hij aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Bij de start van zijn studie in 1969 waren de docenten op de academie nog warme pleitbezorgers van integratie van beeldende kunst en bouwkunst: integratie op grond van gelijkheid, welteverstaan.
Het is iets wat Van der Mark als beeldhouwer altijd heeft bezig gehouden: de relatie tussen kunstwerk en locatie, of dat nu een architecturale, natuurlijke of museale omgeving is. Hij is zich sterk bewust van de invloed die een ruimte kan hebben op de betekenis van een kunstwerk, en omgekeerd. Dat dwong hem er soms toe zijn kunstwerken duidelijk af te bakenen. Dat deed hij onder meer door er schermen of doeken omheen te plaatsen. Zo maakte hij de beelden onaantastbaar. In andere situaties liet hij grenzen juist vervagen door met roosters te werken. Een voorbeeld daarvan is zijn serie met gaas omhulde Venussen bij het Amsterdamse Boven-IJ ziekenhuis.
Bij zijn kunstwerk in Bokkefort laat Van der Mark de dialoog tussen kunstwerk en ruimte geheel de vrije loop. Het kunstwerk weerspiegelt de locatie en vice versa.