Tekst

‘Vanmiddag is bij de opname-ingang van het Rode Kruis Ziekenhuis aan de Fahrenheitstraat een beeldhouwwerk van Titus Leeser geplaatst. Het stelt voor de genezen patiënt, die vertrekt, uitgeleide gedaan door een verpleegster. Het beeld, bijna twee en een halve meter hoog, werd gefinancierd uit de gelden bestemd voor de decoratie van het nieuwe ziekenhuis’.

Dit nieuwsfeit, geïllustreerd met een foto, stond in de Nieuwe Haagsche Courant van 19 oktober 1961. Monter stappen de twee jonge vrouwen de toekomst in. Met een liefdevol gebaar duwt de verpleegster de ex-patiënte voor zich uit, of ze zeggen wil ‘Ga maar, het is goed, je bent beter.’ Beweeglijkheid kenmerkt deze bronzen sculptuur; wapperende haren, ruisende rokken en zwaaiende armen die het ritme van de voortgaande tred ondersteunen. De beweging, maar ook de enigszins hoekige vormentaal en de langgerekte, gestileerde figuren, zijn typerend voor Leeser.

Leeser werd geboren in Keulen en groeide op in Den Haag. Opgeleid als schilder aan de Haagse en de Münchener Academie van Beeldende Kunsten, was hij aanvankelijk actief als tekenaar en ontwerper van kinderboekillustraties, reclametekeningen en boekomslagen. Door zijn vriendschap met de beeldhouwers Hermann Haller en Zoltán Székessy kwam er na 1933 een omslag: Leeser ging boetseren én hakken. Tekenen kwam in dienst te staan van het beeldhouwen. Voor een driedimensionaal kunstwerk maakte hij talloze ontwerpschetsen.

In aanvang toonden zijn beelden nog een hang naar de klassieke vormentaal, maar na de Tweede Wereldoorlog, onder invloed van moderne buitenlandse ontwikkelingen, verkende hij de abstrahering. Leeser laat zien dat hij het werk van grote beeldhouwers als Giacometti, Zadkine en Moore goed kende. De langgerekte figuren, de naar verhouding kleine hoofden en het spel met open en gesloten vormen verraden hun invloed. Het is deze stilistische vernieuwing die Leeser op een eigen en oorspronkelijke wijze samenbrengt in de brons Genezende en verplegende.