Tekst

Opvallend is het niet, het kunstwerk van Milou van Ham voor de 60 meter brede Landingslaan in Ypenburg. Maar groots is het wel. Op 32 keermuren aan weerszijden van de bruggen over het water zijn woorden uitgesneden in een schreefloos lettertype. Woorden als betovering, eens, verlangen, violet en polkadot prikkelen je gedachten en veroorzaken allerlei associaties.

Van Ham maakt kunst uit woorden. Haar werken zijn meestal woordverzamelingen of combinaties samengebracht en grafisch vormgegeven op allerlei soorten ondergrond als papier, steen, een raam of spiegel. Ze maakt boekjes – een van haar eerste zelf vormgegeven uitgaven is zelfs door het New Yorkse ‘Museum of Modern Art’ aangekocht – maar meestal maakt ze werken als onderdeel van de architectuur of het landschap. ‘Geïntegreerd aanwezig’ noemt ze haar werk, ‘helder, terloops en menselijk’.

Van Ham die ook enige tijd filosofie heeft gestudeerd, wordt gefascineerd door woorden en de associaties die ze veroorzaken. Volgens Van Ham zijn woorden daarom de meest objectieve beeldmiddelen; ze laten optimaal de ruimte aan de fantasie en gedachten van de beschouwer. Voortdurend zoekt ze nieuw materiaal. Vaak vraagt ze daarom haar publiek om nieuwe woorden en betekenissen. Zo heeft ze inmiddels een onafzienbare verzameling eigennamen aangelegd; niemand mag ontbreken.

Om met haar verzamelwoede niet in onbeheersbare oneindigheid te verzanden, bepaalt ze vooraf categorieën. Zo koos ze voor Ypenburg voor Tijd, Liefde, Kleur en Detail. In deze omgeving waar alles groot is, is behoefte aan nuance vond ze, aan menselijkheid en contemplatie. Iedere categorie bestaat uit acht woorden. Je kunt ze op volgorde lezen, zoals kleur verlopend van ultraviolet naar kiezelgrijs, maar willekeurig gekozen zorgen ze bij elke beschouwer voor nieuwe verbanden. Traag – Verlangen – Hemelsblauw – Herinnering: de eenzame wandelaar langs het water neemt bijna onbewust de woorden in zich op, als deel van zijn overpeinzingen. Terloops.