Tekst

Frits van Hall werd in de bloei van zijn leven en midden in zijn carrière als beeldhouwer door de Nazi’s in concentratiekamp Dachau vermoord. Als jonge kunstenaar nam hij gretig kennis van het werk van vernieuwers en avant-gardisten in de Europese beeldhouwkunst, die in ons land exposeerden. Hij liep voorop in de ontwikkeling van het vrije beeld; het beeld dat in de jaren dertig steeds meer op zichzelf was gaan staan, los van de architectuur. Vrijstaand, maar vaak nog wel in een architectonische context, zoals de zes meer dan levensgrote figuurportretten van bekende rechtsgeleerden bij de voormalige Hoge Raad aan het Plein. Van Hall nam een van de juristen voor z’n rekening: Ulricus Huber (1636-1694).

Door de uitgebalanceerde compositie is Huber een toonbeeld van rust en ingetogen elegantie. De rechterhand hangt ontspannen langs het lichaam en de linker ligt op het iets vooruitgeschoven linkerbeen. Door de gestileerde gelaatstrekken oogt het beeld modern.

Eind jaren dertig werd het verouderde gebouw van de Hoge Raad (1861) aan het Plein grondig verbouwd en heringericht door de toenmalige rijksbouwmeester G.C. Bremer. Hij vroeg een groot aantal kunstenaars mee te werken aan een ‘totaalkunstwerk’. In- en exterieur werden gedecoreerd met als hoogtepunt het bordes met de zes rechtsgeleerden.

Eind jaren tachtig werd dit pand gesloopt om plaats te maken voor de uitbreiding van de Tweede Kamer. De beelden bleven gespaard en verhuisden met de Hoge Raad mee naar de Kazernestraat. Daar stonden ze van 1988 tot 2016 een beetje achteraf op een pleintje. Met de verhuizing naar nieuwbouw aan het Korte Voorhout in 2016 kregen de beelden hun oorspronkelijke allure en functie weer terug die ze zittend boven aan de brede trappen voor de gevel van de Hoge Raad aan het Plein hadden gehad.