Tekst

Zijn kunstwerken zijn meestal niet de verbeelding van iets herkenbaars. ‘Het stelt niet vóór maar het drukt uit’, zei hij zelf eens over een van zijn beelden. Toch heeft de Voorburgse beeldhouwer Pim van der Maas er geen probleem mee als beschouwers iets in zijn beelden zien. Hij doet zelf mee aan het ‘associatiespel’. Dat blijkt uit een interview in het ‘Leidsch Dagblad’ van 17 mei 1995. Daarin zegt hij over een beeld van hem in Voorschoten: ‘Het heeft geen titel, maar je zou het een blad kunnen noemen.’ ‘Het heeft ook wel iets weg van een vleugel, er zit een bepaalde beweging in.’
Op die manier kun je ook naar zijn Haagse beeld kijken in het water van de ‘Uilebomen’. Je kan er een blad, een zeil of een veer in herkennen. En het beeld ís statisch, maar bij een bepaalde lichtval lijkt het te bewegen. Dat komt door de blauwe ‘spatten’ op het zilveren blad. De ovale stukjes perspex doen denken aan neervallende regendruppels of fonkelende zonnevlekken. Voor het beeld steken acht ovalen zilveren plaatjes, ieder op een standaard, net boven het grachtwater uit. Zij verbeelden de reflectie van de blauwe ‘spatten’ op het wateroppervlak.
Voor Van der Maas verwijst de veer, de meest gehoorde associatie, naar de hemel en het water aan de voet van het kunstwerk naar de aarde. Hij noemt zijn beeld uit 1988 gewoon ‘Uilebomen’, naar de gracht waar het in staat. In 2021 is dit beeld verplaatst naar het Zuiderpark.