Tekst

Perfectie in strakke lijnen, afgeschuinde hoeken en vereenvoudigde vormen. Dat zijn de kenmerken van de vormentaal van Johan Altorf. Hij was een van de belangrijkste beeldhouwers van Nederland rond 1900. Die karakteristieke vormentaal komt nadrukkelijk naar voren in het zwarte marmer. Dat is te zien bij de gestileerd weergegeven uil en gier met slang, die zijn opgenomen in de ingangspartij van een flat van de architecten J. Wils en F.L.J. Lourijsen aan het Jozef Israelsplein. Het was Altorf niet te doen om de symbolische betekenis van de uil (wijsheid) of de slang (kwaad). Centraal stond de schoonheid van de dieren, die de beeldhouwer benadrukte door alleen de grote lijn van het dier uit te werken en details achterwege te laten.

Met zijn dieruitbeeldingen trad Altorf in de voetsporen van de Amsterdamse beeldhouwer Joseph Mendes da Costa (1863-1939), die de weg van de stilering en de vervaardiging van grote kleiplastieken al eerder was ingeslagen. Hoewel Altorf ook wel monumentaal werk vervaardigde, zoals het Goeman Borgesius-monument en het Juliana-monument in Den Haag, geniet hij de grootste bekendheid om zijn gestileerde weergave van dieren, veelal reliëfs die in de architectuur zijn geïntegreerd. Deze sterk met de architectuur verweven sculptuur wordt dan ook bouwbeeldhouwwerk genoemd.

Altorfs bekendheid reikte tot buiten de stadsgrenzen van zijn geboorteplaats Den Haag. In Leiden werd hij gevraagd het 3 oktober-monument te vervaardigen en hij leverde een bijdrage aan twee raadhuizen van de architect A.J. Kropholler (1881-1973) in Wateringen en Leidschendam. Voor een flatgebouw aan de Rotterdamse Westzeedijk werkte Altorf opnieuw samen met architect Lourijsen. Voor de drie ingangspartijen van deze Rotterdamse flat met luxeappartementen ontwierp hij diverse dierfiguren, waaronder kameleons, een haan en verschillende vogels.