Tekst

‘Het komt neer op schuiven en spelen met de vormen. Tot je spanning krijgt. En als het zover is, zet je het vast of laat je het liggen’, zegt beeldhouwer Paul de Regt in een interview met de Haagsche Courant uit 1977. Hij omschrijft de manier waarop hij zijn abstracte beelden, die zijn samengesteld uit geometrische vormen, ontwerpt. Het schuiven en spelen gebeurt in het atelier met behulp van maquettes en modellen. Soms zijn de ideeën op schaal uitgevoerd in zink, soms in hout en hardboard. Hoewel hij zelf de term ‘spelen’ gebruikt, wekken zijn kunstwerken niet de indruk dat hij puur intuïtief te werk gaat. In de ontwerpfase is hij bewust op zoek naar een optimaal esthetisch spanningsveld tussen vorm, lijn en vlak.

Dat hij met het zoekproces uiteindelijk ook het gewenste effect bereikt, toont ‘Tweeledig object’ uit 1980 aan. Het monumentale kunstwerk in het Huijgenspark bij de Stationsweg bestaat uit twee geometrische objecten van cortenstaal: een trapezium en een driehoek, die – met enige tussenruimte – bij elkaar staan. De basis van het trapezium is kleiner dan de bovenzijde. Bij de driehoek is dat andersom. Dat is zichtbaar. Voelbaar is de spanning tussen de twee elementen, die elkaar aantrekken en tegelijkertijd afstoten als twee positief geladen magneten. Die spanning wordt sterker als we ons voorstellen dat de twee elementen ooit samen één groot object vormden, een parallellogram. Daarin maakte de kunstenaar – zo lijkt het – een snede, precies zó dat er volgens meetkundige principes een driehoek naast een trapezium ontstond. Twee nieuwe vormen geboren uit één.