Tekst

Affiniteit met dieren loopt als een rode draad door het driedimensionale oeuvre van Wim Tap. Na zijn opleiding aan de Ateliers ’63 in Haarlem vestigde de kunstenaar zich in Amsterdam. Hij werd niet alleen bekend als beeldhouwer, maar ook als abstract schilder. Olieverven, gouaches en collages van zijn hand komen voor in diverse overheidscollecties. Daarnaast geniet zijn ontwerp voor de rotstuin van Artis uit 1981 bekendheid. Deze tuin past perfect bij het romantische karakter van de hoofdstedelijke dierentuin.

Met de rotstuin sluit Tap aan bij de dierplastieken van collega’s en tijdgenoten als Hetty Heyster en Arie Teeuwisse en de sgraffito’s van Jan Groenestein. Toch gaat het te ver om Tap te typeren als een animalier (een kunstenaar die dieren verbeeldt) die werkt in de geest van Auguste-Nicolas Cain. Van deze befaamde Franse kunstenaar is eveneens werk opgenomen in de kunstcollectie van Artis.

De twee stenen die in 1985 geplaatst werden op het Alexanderveld aan de Burgemeester Patijnlaan, vertonen verwantschap met de rotstuin die Tap maakte voor Artis. In twee ruwe brokken graniet komt een haarscherpe spiraalvormige fossiele afdruk voor die doet denken aan schelpdieren of slakkenhuizen. De suggestie dat het gaat om een archaïsche bodemvondst wordt versterkt door de tweeledigheid van het beeld. De twee losse brokken steen wekken de indruk dat ze ooit samen één eeuwenoud rotsblok vormden dat door overweldigende natuurkrachten in tweeën is gekliefd.

In zijn beelden onderstreept Tap veelvuldig zijn fascinatie voor plotseling natuurgeweld of gestaag voortgaande natuurlijke processen. De verbeelding van fossiele resten sluit daarbij aan. Dierlijke of plantaardige overblijfselen zijn letterlijk onder druk van de natuur geconserveerd. Bovendien laat de spiraalvormige afdruk in de stenen zien dat in de natuur bijzondere wetmatigheden en patronen voorkomen. Herhaling, ritmiek, symmetrie en andere verschijnselen zijn samengeperst en verduurzaamd in keihard graniet.