Tekst

Johannes Petrus Hendricus, kortweg Joop, van Lunteren kreeg de bijnaam ‘De Zuidhollandse Krop’. Verwonderlijk is dat niet, want zoals Hildo Krop (1884-1970) in Amsterdam veel openbare gebouwen van gestileerd bouwbeeldhouwwerk voorzag, zo deed Joop van Lunteren dat onder meer in Den Haag, waar hij vanaf 1918 tot zijn dood heeft gewoond. De beeldhouwer voerde zijn bouwplastieken en wandreliëfs bij voorkeur uit in zachte (zand)steensoorten.

Ook de twee beelden van een jongen en een meisje die vrij onopvallend aan beide uiteinden van het muurtje op de Conradbrug zijn geplaatst, werden uitgevoerd in een zachte steensoort. De gehurkte jongen concentreert zich volledig op zijn handarbeid. Het popperige meisje met mooie krullen, zondagse schoentjes en een keurig gestreken plooirok drukt aandoenlijk een konijntje tegen zich aan. De twee beelden zijn kenmerkend voor het werk en de opvattingen van Joop van Lunteren.

Van Lunteren was één van de medewerkers van Hendrik van den Eijnde, die tot de belangrijkste beeldhouwers van de Amsterdamse School (1916-1926) gerekend wordt. In de werkplaats van zijn Amsterdamse leermeester bekwaamde Van Lunteren zich in het vervaardigen van sculpturale versieringen voor het Scheepvaarthuis. Deze leerschool, waar gestreefd werd naar een optimale versmelting van sculptuur en architectuur, is bepalend geweest voor de wijze waarop hij later opdrachten van de Rijksgebouwendienst en versieringen aan bruggen en gebouwen in Delft, Den Haag en Rotterdam uitvoerde.