Tekst

‘Door het gebruik van buizen in een ritmische constructie streef ik naar een evenwicht tussen massa en volume.’ Dit zei beeldhouwer Renée van Loon over één van haar objecten uit 1984. Het desbetreffende object is gemaakt van metalen buizen, die zijn gestapeld in de vorm van een driehoek zonder top. Een metalen plaat fungeert als achterwand, waardoor het totale beeld een rechthoekige vorm heeft.
Het is duidelijk; Van Loon maakt abstract geometrische beelden. Evenals haar buizenobject, is haar beeld de ‘Twaalf bogen’ bij de Lijnbaan op de hoek met het Westeinde een evenwichtig opgebouwde ‘ritmische constructie’.
Op een cirkelvormige betonnen plaat staan twaalf blauwe metalen gebogen strips. Hoewel de twaalf strips niet gelijkmatig zijn verdeeld over de betonplaat, is er toch sprake van ritmiek. Zoals in muziekcomposities noten en rustmomenten elkaar afwisselen en melodieën zich herhalen, heeft Van Loon haar object gecomponeerd: vijf bogen, een open ruimte, nog eens zeven bogen en een grote open ruimte. En zolang je rond de betonplaat blijft lopen, herhaalt dit motief zich.
De bogen, zoals de strips in de titel van het beeld worden genoemd, zijn geen bogen in de strikte betekenis van het woord. De halve cirkel ofwel de boog is vervormd; heeft een rechte zijde en een naar binnengebogen zijde. De bogen reiken hierdoor naar elkaar. Met een denkbeeldige, gebogen lijn kunnen ze met elkaar worden verbonden.