Tekst

Drie langgerekte rijen met gebruikte kratjes. Elke rij telkens een kratje hoger. Met deze eenvoudige middelen heeft Hester Oerlemans het schoolplein van het ’s-Gravendreef College in Leidschenveen voorzien van een bijzondere plek. Speciaal voor de leerlingen van de school. Om lekker op te chillen tussen de lesuren door.

Door de kratjes op zijn kop te plaatsen en ze vervolgens vol te storten met beton, is een egaal zitoppervlak verkregen. Als extra gadgets heeft de kunstenaar elektriciteitskabels, een radio met usb-aansluiting en twee geluidsboxen in het beton meegegoten. Zo kunnen de leerlingen elkaar hun favoriete muziek laten horen.

Al die kratjes op elkaar maakt samen een monumentale abstracte sculptuur, die in de verte doet denken aan het minimalistische werk van Amerikaanse beeldhouwers uit de jaren zestig, zoals de wereldberoemde Donald Judd. En hoewel Oerlemans in haar werk streeft naar vereenvoudiging, is zij zeker geen minimalist in traditionele zin.

In al haar schilderijen, installaties en werken in de openbare ruimte toont Oerlemans ons haar visie op de alledaagse werkelijkheid, op de kunstwereld en op haar persoonlijke omgeving. Soms is die kritisch, vaak ook poëtisch. Met groot gemak vermengt ze uiteenlopende werelden. Zo maakte ze bijvoorbeeld iconische stoelontwerpen na in ballonnen. En met tekeningen en schilderijen van rijen kleurrijke bedden kaart ze de vluchtelingencrisis aan. Ze ontrafelt de realiteit zodanig dat er altijd een prikkelende spanning ontstaat tussen datgene dat je herkent en dat wat vervreemding opwekt.

Tribune met hergebruikte bierkratjes is uiteraard een vette knipoog naar de leerlingen. Onder de 18 jaar alcohol drinken mag niet, maar op de lege kratjes zitten is prima. In ieder geval is de animo onder de studenten om van de interactieve tribune gebruik te maken er niet minder om. Regelmatig strijken ze er massaal op neer.