Tekst

Nu nauwelijks voor te stellen, maar vroeger dronk iedereen water uit de sloot of gracht. Zelfs de vervuilde Hofvijver voorzag in de waterbehoefte. Iets veiliger was het water dat je met een stadpomp omhoog kon halen. Er stonden er dan ook tientallen verspreid over de stad. Maar met de grote bevolkingsgroei in de negentiende eeuw verslechterende ook die putten. Ze raakten regelmatig geïnfecteerd met cholera en tyfus. Tientallen, soms honderden doden vielen er tijdens epidemieën als gevolg van slecht water en een gebrek aan riolering.

Daar kwam grote verandering in met de komst van de waterleiding. In 1874 startte Duinwaterleiding van ’s-Gravenhage (DWL) in rap tempo met de aanleg daarvan. Wie thuis aangesloten was op het waterleidingnet, had geen behoefte meer aan een stadspomp. Dus liep hun aantal al snel terug. In 1877 waren er nog 61 ijzeren en 11 stenen exemplaren over. Tegenwoordig is Den Haag nog slechts drie stadspompen rijk.

Eén daarvan staat naast de Grote Kerk. Deze pomp is opgetrokken uit baksteen. Zowel voetstuk als bekroning zijn van natuursteen. Bovenop is hij versierd met een bol met daaromheen enkele bloemen, acanthusbladeren en dennenappels. In de rand van de afdekplaat van de pomp prijkt het gemeentewapen van Den Haag in een sierlijke cartouche. Nadat er jaren geen water meer uit is gekomen, kun je sinds de zomer van 2019 je flesje weer vullen bij deze pomp. Alleen even het metalen hengsel heen een weer bewegen.