Tekst

Wie is dat verlegen, schuchtere meisje, daar op het Sweelinckplein? De titel van het beeld, ‘Sprookje’, vormt een aanknopingspunt. Is het Assepoester of Sneeuwwitje? Maar met die beide sprookjesfiguren vertoont dit mysterieuze meisje weinig overeenkomst. Het antwoord zullen we waarschijnlijk niet vinden bij sprookjesschrijvers als Charles Perrault of de gebroeders Grimm. Speurend in de hofstad zelf, komen we bij de auteur Louis Couperus (1863-1923).

Couperus’ omvangrijke oeuvre omvat naast romans, verhalen en gedichten ook een aantal sprookjes. In zijn sprookje ‘Van het altijd verliefde godinnetje’ (1913) speelt Eos de hoofdrol. Wellicht had Van Kralingen Eos in gedachten toen hij zijn beeld ‘Sprookje’ ontwierp. Helaas kunnen we het hem niet meer vragen. Hij overleed in 2001.
Van Kralingen werd beeldhouwer tegen de wil van zijn vader, die bang was dat hij er niets mee zou kunnen verdienen. Dat pakte anders uit. Na afronding van zijn studie aan de Haagse Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in 1945, maakte Van Kralingen al snel naam. Met voldoende geld op zak, vertrok de jonge kunstenaar in 1949 naar Frankrijk. In het dorpje Tourrette sur Loup werkte hij in steen, schilderde hij en maakte wandkleden. Ook heeft Van Kralingen altijd in klei gemodelleerd en begon hij eind jaren tachtig mozaïeken te vervaardigen.

Van Kralingen bouwde in ruim een halve eeuw een overwegend figuratief oeuvre op, waarin de menselijke figuur een centrale plaats inneemt. Naast vrij kunstenaar was hij tot op hoge leeftijd docent.