Tekst

In de kunstwereld wordt vaak gedacht in stereotiepen en hokjes. Wie bij het horen van de naam Jan Snoeck onmiddellijk denkt aan geabstraheerde keramische mensfiguren, zit er meestal niet ver naast. De gestileerde mensfiguren zijn karakteristiek voor deze Haagse beeldhouwer. Toch is het abstracte betonnen beeld op de stoep bij het Escampgemaal ook van hem.

Snoeck maakte ‘Spectre’ in 1966. In die tijd had hij de later voor hem zo kenmerkende beeldtaal nog niet gevonden. De cirkelvormige sculptuur die op een manshoge zuilvormige sokkel staat, wijkt in alle opzichten af van het werk waarmee de kunstenaar later bekendheid verwierf. Het is eerder aannemelijk om het aan een abstract werkende tijdgenoot van Snoeck toe te schrijven.

De titel van de grauwe betonnen sculptuur lijkt te verwijzen naar het natuurkundige begrip ‘spectrum’: een kleurenband die wordt verkregen door de ontbinding van licht. Aandachtige bestudering van de gelede opbouw van de hoofdvorm levert aanknopingspunten op. Aspecten als ontbinding en geleding van vormen en kleuren bieden houvast. Binnen het totale oeuvre van Snoeck blijft dit beeld echter een vreemde eend in de bijt, omdat elke relatie met concrete gegevens of waarnemingen ver weg lijkt te zijn.