Tekst

Dankzij de voortvarendheid van de Gemeentelijke Commissie voor Kunstopdrachten uit de jaren zestig kan Den Haag bogen op een sculptuur van een van de beroemdste moderne beeldhouwers van de 20e eeuw: de in de Elzas geboren Jean Arp. Bovendien is het zelfs een van zijn laatste beelden, want niet lang na de voltooiing stierf Arp. Hij heeft zijn beeld in Den Haag zelf niet meer kunnen bekijken.

Toen in 1963 de bestedingsbeperking die zeven jaar had geduurd werd opgeheven en er een half miljoen gulden beschikbaar kwam voor de aankoop van kunst, heeft de Commissie voor Kunstopdrachten beelden van grote kunstenaars als Marino Marini, Henry Moore, Antoine Pevsner en ook Arp weten te verwerven. Arp gold toen al als een van de belangrijkste beeldhouwers van de abstracte traditie. Tot 1930 verkende hij vooral het toeval en het automatisme, zoals zijn collega kunstenaars van de DADA-beweging dat ook deden. Zij zetten zich met hun zogeheten ‘anti-kunst’ af tegen de artistieke én maatschappelijke ontwikkelingen vlak voor en na de Eerste Wereldoorlog.

Vanaf 1930 richtte Arp zijn aandacht meer en meer op de natuur en de menselijke figuur. Nergens bootst hij die direct na maar ze zijn terug te vinden in de organische vormen van zijn abstracte sculpturen. Arp moest niets hebben van beelden die geënt zijn op de traditie van de klassieke oudheid. Bij hem geen verfijnde, gladde naakten in academische houdingen. Hij was op zoek naar een nieuwe verbeelding. Die nieuwe manier van verbeelden is zeker zichtbaar in het abstracte ‘Scrutant l’horizon’ (De horizon afturend).