Tekst

In diverse publicaties over zijn leven en werk wordt Rein Draijer geportretteerd als een vooraanstaand kunstenaar die drie totaal verschillende disciplines beheerste en op die verschillende deelterreinen absolute hoogtepunten bereikte. In Den Haag, waar hij sinds 1922 woonde en werkte, heeft Draijer veel sporen nagelaten die getuigen van zijn vakmanschap. Hier volgde hij de avondopleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten.

Draijers ontwikkeling is opmerkelijk veelzijdig. Daarnaast mag de invloed die hij als leermeester heeft gehad op volgende generaties beeldend kunstenaars niet worden onderschat. Van 1937 tot 1964 gaf hij les aan dezelfde Haagse academie waar hij ooit zelf zijn opleiding had voltooid.

De betekenis van Draijer als schilder, beeldhouwer en ontwerper komt onder meer tot uitdrukking in de kunstprijzen die aan hem werden toegekend: de jaarlijkse Haagse Jacob Marisprijs, 1952 en Jacob Hartogprijs, 1958, de jaarlijkse prijs van kunstenaarsvereniging Pulchri Studio. Ook zijn deelname aan de internationaal toonaangevende Biënnale van Venetië in 1962 spreekt voor zich.

Het beeld ‘Schelpen’ uit 1967 is kenmerkend voor de beeldhouwkunst van Draijer. Daarin komt namelijk zijn affiniteit met plant- en diervormen prominent naar voren. De beeldhouwer heeft zijn behoefte om natuurlijke vormen te abstraheren of te stileren behoorlijk ingehouden. In andere beelden wijkt hij verder af van concrete waarnemingen dan hier het geval is. De zachte rondingen van de schelpen en de mogelijkheid om een blik in hun binnenste te werpen, nodigen uit tot fysiek contact. De behoefte om ze aan te raken is bijna onbedwingbaar.