Tekst

Zwieren over het ijs. Met de schaatsen onder, de handschoenen en warme jurken aan gaan twee meisjes op in hun wintersport. Theo van der Nahmer maakte zijn beeld aan de Kraayensteinlaan in 1977, maar gezien de kleding en de Friese doorlopers situeerde de beeldhouwer de charmante ‘Schaatssters’ in vervlogen tijden. Daardoor heeft het beeld een romantische uitstraling gekregen.
‘Het heeft een heel expressieve vorm; gestolde beweging zou je kunnen zeggen,’ aldus Van der Nahmer in het wijkblad Benoordenhout van juli 1977. ‘Toen ik ermee bezig was, zag ik dat het ene figuurtje meer van een pop had dan van een mens en dat was precies hoe het moest zijn: een beetje houtenklazerig, met een uitdrukking op haar gezicht van “kijk, hier kom ik”, terwijl ze ieder moment kan vallen.’ Het meisje achter haar gaat het schaatsen gemakkelijker af. Zo creëerde Van der Nahmer een fraai contrast tussen de geoefende en de stuntelige schaatsster.

Het bronzen beeld is, zoals al de figuratieve en abstracte bronzen van Theo van der Nahmer, gemodelleerd in was. Dat is goed te zien aan bijvoorbeeld de wapperende rokken. Zulke sterk op stof gelijkende vormen kunnen eigenlijk alleen met behulp van dunne wasplaten worden verbeeld. Was leende zich bij uitstek voor de verfijnde vormgeving van Van der Nahmer, waarin details tot leven komen. De beeldhouwer hanteerde de cire perdue-, ofwel verloren wasmethode. Bij dit procédé wordt om een kern van klei was aangebracht. Vervolgens komt om dit wasmodel een mengsel van gips en gravel, waarna de was wordt uitgesmolten. Waar de was zat, giet de bronsgieter ten slotte het brons. Alleen de bronsgieter mocht Van der Nahmer assisteren bij de totstandkoming van een beeld. ‘Want,’ zo was zijn stellige overtuiging, ‘een figuratief beeld moet je zelf maken, precies zoals je het wilt hebben.’