Tekst

Roestvrij staal. Geometrische vormen. Drie steriele dozen, hoog en smal met een gebogen en gesloten bovenkant staan voor de Cor Emousschool aan de Twickelstraat. Het heet ‘Ritme’ en is van beeldhouwer Phil van de Klundert. ‘Ritme’ omdat de dozen, of zijn het boeken?, volgens een vaste maat telkens iets groter worden.

Wie de latere poëtische houten creaties van Van de Klundert kent, kan zich nauwelijks voorstellen dat ‘Ritme’ van zijn hand is. Hij maakte het beeld in 1981, in de geest van het constructivisme. Het ging hem om de vorm en het construeren. In de jaren zeventig werkte Van de Klundert vaak met zacht, flexibel rubber. Puur of in combinatie met harde, onbuigzame metaalplaten. Hij ‘naaide’ bijvoorbeeld roestvrijstalen platen aan elkaar met een dikke rubber ‘draad’, waardoor de verbinding een sterk accent kreeg. De constructie mocht gezien worden. Ditzelfde deed hij later met bouten en moeren door ze sterk te vergroten. Niet alleen liet Van de Klundert hiermee zien hoe de onderdelen van zijn objecten aan elkaar waren gezet, ook maakte hij zo simpele, functionele, verbindingselementen tot autonoom onderdeel van zijn kunst. Van de Klundert was gefascineerd door de schoonheid van de zeskantige vorm van de bout en de moer en wilde de esthetische waarde ervan benadrukken.

Het verbeelden van gewone dingen leidde overigens tot twee opmerkelijke kunstwerken in zijn oeuvre. Haaks op zijn constructivistische vormentaal van toen staan ‘Kunstfruit’ uit 1975, waarvan in 2007 alleen de banaan nog over is, en het ‘Tonnenmonument’ uit 1979. Geen geometrie of abstractie, maar direct ontleend aan de werkelijkheid.
Een compleet andere werkelijkheid is na midden jaren negentig uitgangspunt voor Van de Klundert. In de natuur vindt hij dan zijn inspiratie. Geabstraheerde landschappen van ruw hout en leisteen, soms in combinatie met een herkenbaar element in brons, groeien als het ware onder zijn handen. Het construeren is passé.