Tekst

Wat doe je met een kunstwerk als het gebouw waarvoor het is gemaakt, wordt gesloopt? Dat was de vraag toen woningcorporatie Haag Wonen in 2007 besloot een huizenblok aan de Loevesteinlaan af te breken en er nieuwe flat te laten bouwen. In 1955 had Jacques van Rijn (1921-2009) ter verfraaiing op de kopse kant van de gevel een groep van vijf keramische reliëfs aangebracht (Hengelolaan). De woningcorporatie besloot gebruik te maken van de subsidie die de gemeente in het leven had geroepen om monumentale wandkunst in Den Haag Zuidwest te renoveren en herplaatsen.

Samen met kunstcentrum Stroom Den Haag zocht Haag Wonen naar een oplossing. De Britse kunstenaar Toby Paterson bood uitkomst. Hij maakte een stalen frame waarin hij de reliëfs, uitgezaagd met muur en al, op een nieuwe manier samenbracht. Deze sculptuur – ‘Resetting’ – plaatste hij op het grasveldje aan het Zuiderpark precies tegenover de plek waar de oude flat heeft gestaan.

Paterson is altijd al gefascineerd door naoorlogse architectuur. In die tijd werd het land opnieuw opgebouwd en het zou beter worden dan ooit tevoren. De ideale samenleving viel af te lezen aan de abstracte vormentaal van de architectuur en de kunst in de wederopbouwwijken. Ook uit het bouwgereedschap, de bomen en het gezin in Van Rhijns reliëfs voor de Loevesteinlaan spreekt optimisme over de toekomstige samenleving. De ideeën en de schoonheid van de beeldtaal uit die tijd wil Paterson met ‘Resetting’ opnieuw zichtbaar maken. Door ook de muur waarop de reliëfs bevestigd waren te tonen, maakt hij eveneens de bewoners en dus het leven in die wederopbouwwijk zichtbaar. De stopcontacten en behang in de muurresten zijn hiervan de archeologische sporen. Met zijn ingreep zet Paterson Van Rhijns reliëf op een voetstuk. Tegelijkertijd legt hij verloren idealen bloot. Ondertussen blijven de reliëfs een herkenningsteken voor de buurt.