Tekst

Na afloop van de Tweede Wereldoorlog ontstond er een ware bouwexplosie. Door de verwoestingen tijdens de oorlog en de babyboom die daarna ontstond, was de woningnood hoog. In rap tempo werden nieuwe woningen uit de grond gestampt. Met het instellen van de percentageregeling in 1951 (1,5% van de bouwsom beschikbaar voor een kunst) stimuleerde de overheid opdrachten aan kunstenaars. Daarbij ging het destijds om decoratieve aankleding van nieuwe gebouwen. Ook bij woningen zoals hier aan de Loevesteinlaan.

Jacques van Rhijn was geen onbekende in het opdrachtencircuit dat na de Tweede Wereldoorlog een forse impuls kreeg. In deze wijk in Den Haag heeft hij zelfs drie gebouwen verfraaid met zijn keramische reliëfs. In opdracht van de woningbouwvereniging Verbetering Zij Ons Streven (VZOS) vervaardigde hij voor twee nieuwe huizenblokken aan de Loevesteinlaan geveldecoratie. Tegelijkertijd verstrekte de woningbouwvereniging hem de opdracht om ook decoratie aan te brengen op de H.H. Antoniuskerk aan de Leyweg. Zo ontstonden er impliciet visuele verbanden tussen de katholieke bewoners en de kerk verderop. Niet zo gek voor een tijd waarin de verzuiling van onze samenleving ook in het alledaagse leven duidelijk merkbaar was.

Wat de reliëfs van Van Rhijn op de huizenblokken precies voorstellen, is niet helemaal duidelijk. Al zijn er mensfiguren in te ontdekken samen met voorwerpen uit de bouw en een flink aantal bomen. Die laatste verwijzen naar de groei en het herstel van het land na de oorlog. Daarbij werd het gezin gezien als hoeksteen van de samenleving. Uit deze thematiek spreekt de tijdgeest van toen. Ook de stijl van de reliëfs sluit daarbij aan: sterk gestileerd, maar wel goed herkenbaar en met een expressionistisch gebaar. Typisch jaren vijftig.