Tekst

Ze vormen elkaars tegenpolen, de toegangspoorten van buurtpark Kortenbos aan de Sirtemastraat uit 1987. Ze staan ver uit elkaar aan de noord- en zuidzijde van het park. Bij de één overheersen ronde vormen bij de ander hoekige. En toch – als je het park doorkruist – is duidelijk dat de poorten bij elkaar horen. Ze hebben dezelfde schaal, zijn beide opgebouwd uit grote blokken roze graniet en terughoudend bewerkt met groot respect voor de steen. Het kan niet anders of ze zijn aan hetzelfde brein ontsproten.

Nout Visser is de maker. Deze Haagse beeldhouwer verwierf in de jaren tachtig van de 20e eeuw grote bekendheid met zijn stenen objecten, die door het hele land zijn geplaatst. Voor die tijd werkte onder meer in koper, brons, staal en hout.
In ‘Dagblad Zaanstreek’ van 28 december 1992 zegt hij over zijn stenen beelden: ‘Steen is mooi van zichzelf. Veel van mijn objecten bestaan dan ook uit niet veel meer dan een zuil en een blok. De schoonheid van het materiaal is voor mij al het halve kunstwerk.’ Dat geldt zeker voor de zuidelijke parkpoort. Een driehoek balanceert op de twee enorme rechthoekige pilaren, alsof een reus met zijn blokkendoos van steen heeft gespeeld. Verder is de steen deels ruw gelaten. Andere delen zijn gepolijst of er zijn boorlijnen in aangebracht. Hierdoor ontstaan contrasten die een levendig effect geven.

Contrasten zijn voor Visser essentieel. Dat kunnen tegenstellingen binnen het object zijn, zoals verschillen in oppervlak, maar ook tegenstellingen tussen het object en zijn omgeving. En dat laatste is bij de zuidelijke poort het geval. Visser plaatste een opvallend element in het park in de stad, dat nadrukkelijk de overgang van de gebouwde omgeving naar het groen markeert.