Tekst

‘Men moet niet ongemerkt aan een kunstwerk voorbij kunnen gaan. Anders had ik net zo goed lantaarnpalen kunnen neerzetten.’ Dit zegt de Haagse beeldhouwer Nout Visser in ‘Dagblad Zaanstreek’ van 28 december 1992. Aan zijn twee opvallende toegangspoorten in buurtpark Kortenbos aan de Sirtemastraat ga je echt niet zomaar voorbij. Ze vormen een nadrukkelijke ingreep in de omgeving. De één staat aan de noordkant van het park, de ander aan de zuidkant, met respectievelijk een boog en een omgekeerde driehoek als markante tegengestelde vormen. De poorten zijn in 1987 gemaakt.

De noordelijke poort wekt de indruk een zeer oud bouwwerk te zijn. Dat komt door de manier waarop de enorme, taps toelopende stenen in een boog zijn gestapeld. Ze liggen los, maar drukken zichzelf door hun eigen gewicht vast. Een natuurwet waar bouwmeesters in de klassieke oudheid ook al gebruik van maakten. Zo’n wigvormige steen die door de boog prikt tref je echter bij de Grieken en de Romeinen niet aan. Het lijkt gevaarlijk om onder de poort door te fietsen, want die middelste steen hangt als het zwaard van Damocles boven je hoofd. Een kunstwerk moet ook spannend zijn, vindt Visser.

Daarnaast probeert Visser met de plaatsing van een object altijd een contrast neer te zetten. Hij wil dat zijn sculpturen afsteken tegen het decor van hun omgeving. Dat Visser rond 1990 onderdelen van zijn objecten gaat kleuren, draagt daaraan bij. Natuur- en baksteen combineert hij met staal geschilderd in de primaire kleuren rood, geel en blauw.
Die beelden zijn groot, maar ze vallen vooral op vanwege de krachtige kleuraccenten die erin zijn verwerkt. Ook zijn ongekleurde objecten doen dat door hun afmetingen en bijvoorbeeld doordat ze doen denken aan (pre)historische monumenten. De noordelijke parkpoort is hier een voorbeeld van.