Tekst

In de vijver van de Haagse paleistuin staat een glanzend roestvrijstalen beeld: een abstracte sculptuur met een rank postuur. Op een rijzige staander ligt – als de doorgeslagen arm van een weegschaal – een balk met een golvende bovenzijde. Op het hoogste punt van de balk is een element aangebracht dat doet denken aan een vaan.

Het beeld werd in 1987 gemaakt door van . De beeldhouwer/schilder timmert vooral aan de weg in Frankrijk, waar hij woont en werkt. Toch haalde hij in mei 2006 de Nederlandse pers. Samen met zijn nicht en haar man had hij in Tilburg een tentoonstelling ingericht. Van Lamsweerde verzorgde de driedimensionale toevoegingen aan het geraffineerd gestileerde werk van het beroemde fotografenduo Inez van Lamsweerde (1963) en Vinoodh Matadin (1961).

Gehangen aan lichtroze wanden liet Van Lamsweerde uit portretfoto’s van model Amanda Moore grillig kronkelende, lange, dunne staalsprieten komen. Aan het hoofd van het model dat in halfslaap verkeert, lijken tastbaar geworden gedachtespinsels of ideeën uit een droomwereld te ontspruiten.

Het was overigens niet speciaal voor deze tentoonstelling dat Van Lamsweerde fragiele, draadachtige sculpturen vervaardigde. Begin jaren zeventig ontstaan in zijn beeldtaal de eerste vormen die wijzen in die richting. De hermetische gesloten volumes, waarmee hij zijn geometrisch abstracte beelden in de jaren zestig componeert, vervangt hij dan door ranke vormen. Zijn beelden worden daardoor transparanter en lichter. Deze trend zet zich door, vooral in zijn kleinere sculpturen. Op exposities toont hij constructies van lange en korte, dikke en dunne metaaldraden, die hij combineert met plaatjes en staafjes. Van Lamsweerde tekent als het ware met metaal in de ruimte.