Tekst

Overdag trekken vooral de vrolijke primaire kleuren van de twee geometrische elementen op de ongeveer 6 meter hoge zuil de aandacht. Maar ook ’s avonds ontgaat de zuil, bekleed met keramische tegels in een zwart-wit streeppatroon, je niet. Dan valt er een feeëriek, blauw neonschijnsel door de spleten van de rode schijf en de gele driehoek.
De ‘Pilastro di Luce’ van Jozef van der Horst is een opvallende verschijning. De kunstenaar ontwierp de lichtzuil in 1989 ter gelegenheid van de nieuwbouw van basisschool Houtwijk aan de Architect Berlagelaan. De Italiaanse titel ‘Pilastro di Luce’, ofwel Lichtzuil, verwijst op ten minste twee manieren naar Italië. Ten eerste naar de Italiaanse pedagoge Maria Montessori (1870-1952), wier lesmethode de Houtwijkschool hanteert. Daarnaast is de zuil geïnspireerd op de klassieke architectuur van de Romeinen en Grieken, een bron waar Van der Horst al jaren uit put. Het bouwelement uit de oudheid is op een ongebruikelijke manier gecombineerd met moderne geometrische vormen. Dat levert een extravagant, speels kunstwerk op, dat doet denken aan de objecten van de Italiaanse Memphis-designers en –architecten. In de jaren tachtig kreeg hun werk veel bekendheid. In die tijd vervaardigde Van der Horst behalve de ‘Pilastro di Luce’ ook andere Memphis-achtige objecten.
Maar in tegenstelling tot de Memphis-leden die gebouwen en gebruiksvoorwerpen maakten, is Van der Horst een pure beeldhouwer die zich sinds het midden van de jaren zeventig bezighoudt met neonlicht. Bij hem ontspruiten kronkelende, kleurrijke neonlijnen aan geometrische sokkels op wielen. Om deze vrijheid van vorm in neon te bereiken, leerde hij zichzelf de buizen te blazen. Het is duidelijk dat er geen plan aan zijn sculpturen ten grondslag ligt. Ze ontstaan spontaan. Als planten lijken de grillige neonbuizen organisch gegroeid te zijn.