Tekst

Op het eerste gezicht ziet het beeld dat voor de gevel van het transformatorhuisje aan de Van Diepenburchstraat staat, er uit als een held uit de Griekse of Romeinse mythologie. De mannenfiguur bezit alle kenmerken die aan klassieke beeldhouwkunst worden toegedicht. Er is weinig fantasie voor nodig om er verwantschappen in te ontdekken met het wereldberoemde Herculesbeeld dat in Museo Pio-Clementino in Vaticaanstad staat te pronken.

De levensgrote mannentors die zich omstreeks 1430 nog in het Palazzo Colonna in Rome bevond en ook wel wordt aangeduid als ‘de mannentors van Belvédère’ stelt een superman voor die zelfs de meest extreme uitdagingen aandurft. Deze heldhaftige figuur is het symbool voor krachtdadig optredende mensen met een missie. De ‘Personificatie van elektriciteit’ die Dirk Bus in 1942 ontwierp, vertoont sterke gelijkenis met het Herculesbeeld. Toch is er ook een opmerkelijk verschil. Het beeld van Bus bezit nog alle ledematen en hoort dus niet thuis in de categorie torso’s. Maar verder beantwoordt het aan alle schoonheidsidealen die de oude Grieken en Romeinen huldigden en in hun standbeelden vertaalden.

Bus studeerde zowel aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag als aan de Rijksakademie in Amsterdam. Zijn academische scholing werd door hem één-op-één omgezet in academische kunst. Dat academisme is terug te vinden in de vrij letterlijke vertaling van overgeleverde sculpturale principes die in de oudheid gangbaar waren. Bus kende zijn klassiekers en hij liet zich graag door hen inspireren. Met zijn ‘Personificatie van elektriciteit’ levert hij het overtuigende bewijs dat hij goed heeft gekeken naar zijn illustere voorgangers en dat hij hun adviezen met betrekking tot de verbeelding van de tijdloze, evenwichtige mens en de onverzettelijke held ter harte genomen heeft.