Tekst

Het lijkt wel een bedriegertje, of trompe l’oeil zoals dat chic heet: de emaillen borden van Bert van Ommen die je in Ypenburg hier en daar aan de gevel ziet hangen. Er staat een open raam op. Een nachtelijke versie en eentje van overdag. Als je te snel kijkt, lijkt het raam daar echt in de gevel te zitten en dat je zo binnen kunt stappen. Niets is minder waar. Hoewel een klassieke trompe l’oeil vaak direct op de muur was geschilderd, heeft de kunstenaar hier een voorstelling op een emaillen bord aangebracht.

De jong overleden Van Ommen verbeeldde in zijn vroege werk vooral de natuur. In de loop van de jaren verschoof die thematiek richting de stad. In zijn minutieuze collages probeerde hij evenwicht en samenhang te brengen in de chaos en drukte van onze stedelijke omgeving. Zowel grote meesters van de 17^e-eeuwse (Vermeer) als moderne schilders (Hopper, Mondriaan) vormden daarbij een bron van inspiratie voor hem. Net als de vormgeving van modelspoorbanen, landkaarten en luchtfoto’s. En niet te vergeten de stad zelf.

Schetsen van de omgeving op papier vormden de basis voor elk werk. Foto’s maken deed Van Ommen nooit, want daarop stonden volgens hem te veel overbodige details. Die liet hij in zijn schetsen direct al weg. Op een doorslag van zijn tekening ging hij aan de slag met gekleurd papier. Zo maakte hij op klein formaat een ingenieuze collage van een stukje stad.

Hoewel Van Ommens bijdrage aan Kunst aan Huis geen stadsgezichten bevatten, vertonen zijn ‘open ramen’ wel overeenkomsten met zijn andere werk. In al zijn collages draaide het om ruimte scheppen in het platte vlak. Dat deed hij ook in de verschillende versies van Open raam.