Tekst

Van driehoek naar vierkant, van plat naar driedimensionaal. ‘Multipipe’ van de drie Haagse kunstenaars Henk van der Plas, Peter ten Hoorn en Fred van de Walle kan verschillende gedaantes aannemen. Verandert de toeschouwer van positie, dan verandert het object van vorm. Het is een optische illusie, want feitelijk verandert er niets. De dikke stalen, hemelsblauwe pijp is star en statisch, maar oogt dynamisch.

Je kunt je bij dit beeld voorstellen dat een reuzenhand de buizen heeft gebogen in hun huidige stand. Het doet denken aan een enorme paperclip. Op één punt gaat die vergelijking mank. Een paperclip heeft twee lange en twee korte zijden, terwijl bij het beeld van het driemanschap alle zijden even lang zijn. Het op mathematische leest geschoeide kunstwerk is nauwgezet uitgedacht – in al z’n eenvoud en geometrie.
In de jaren zeventig werkten Van der Plas, Ten Hoorn en Van de Walle samen in ‘GROEP’. Ze realiseerden beelden zoals ‘Multipipe’, omdat ze vonden dat de nieuwbouwwijk Kraayestein een duidelijk herkenningspunt nodig had, maar ze schilderden en tekenden ook.

Van der Plas maakte witte wandreliëfs van geometrische vormen, die hij in een nauwelijks waarneembare variatie herhaalde. Voeg daarbij de dieptewerking en er ontstaat een genuanceerd spel van licht en donker. Van de Walle vervaardigde schilderijen met horizontale arceringen. Zijn werkwijze leidde tot subtiele afwijkingen in de streepjesstructuur. Hierdoor doemen er in zijn composities beweeglijke lichtlijnen op. In de strak vormgegeven composities van Ten Hoorn overlappen scherpe lijnen en vlakken elkaar. Ten opzichte van de eerste twee was zijn werk objectiever en procesmatiger van karakter. Hoe uiteenlopend de verschijningsvormen van hun werk ook zijn, de drie kunstenaars waren destijds geestverwanten in hun streven om met simpele middelen visuele effecten te bereiken, zowel ruimtelijk als op het platte vlak.