Tekst

Als een abstracte compositie van lijnen en vlakken; zo oogt de forse sculptuur op het Buitenhof, rechts van de entree naar het Binnenhof, vluchtig bekeken. En toch, bij nadere beschouwing is het onmiskenbaar politicus Willem Drees senior (1886-1988). Beeldhouwer Eric Claus wist met sobere middelen precies het silhouet van Drees te pakken. Claus heeft het portret als een foto in een dubbele lijst gezet. De twee lijsten staan haaks op elkaar, waardoor het lijkt alsof de kleinere lijst in de grotere hangt. Niets is minder waar. Het zware, ongeveer 4 meter hoge beeld is goed in de grond verankerd. Bij het beeld hoort een grote stip (12 m doorsnee) in felrode baksteen. Die herinnert zowel aan verkiezingen als aan het rood van de sociaal democraten.
Aanvankelijk stond de beeltenis van Drees voor de entree van de inmiddels afgebroken raadszaal aan de Groenmarkt. Drees was van 1919 tot 1933 wethouder in Den Haag. Maar het Buitenhof is een toepasselijker locatie voor een monument voor deze naoorlogse politicus van formaat. Ooit begonnen als stenograaf, bracht hij het door zijn politieke ambities achtereenvolgens tot minister, minister-president en tenslotte tot minister van Staat. Onder zijn leiding vonden zowel de dekolonisatie als de wederopbouw plaats. Bovendien was Drees de spil bij de oprichting van de Partij van de Arbeid. Aan de Noodwet Ouderdomsvoorziening (voorloper AOW), die hij in 1947 als minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid tot stand bracht, dankt hij zijn bijnaam ‘Vadertje Drees’.
Geen wonder dat er in het jaar dat Drees overleed een monument voor hem werd opgericht. De stijl waarin Claus het portret van deze bijzonder populaire politicus heeft gemaakt, is typerend voor diens werkwijze en vormentaal in de jaren tachtig. Destijds domineerden grafische en reliëfachtige vormen. Eigenlijk gingen zijn beelden steeds meer op de penningen lijken, waarmee hij veel succes oogstte en die hij naast zijn beelden maakte.