Tekst

Ons land kent niet zo veel monumentale fonteinen. Maar op het Stuyvesantplein in het Bezuidenhout staat er dan toch een: de Juliana-fontein. Een grote schaal op kolommen vormt het waterbekken, vier leeuwen liggen eromheen als krachtige wachters. Het in 1910 opgerichte monument van architect J. Limburg en beeldhouwer Jan Altorf doet echter geen dienst meer. Het waterbekken is plantenbak geworden.

Destijds zal het water vrolijk hebben geklaterd. De fontein was een zeer toepasselijk geboortemonument. Water is immers de bron van alle leven. De inwoners van Den Haag lieten met de oprichting van deze monumentale fontein hun blijdschap over de geboorte van Oranje-prinsesje Juliana dan ook blijken. De woorden ‘In blijde heugenis aan 30 april 1909 door ‘s-Gravenhaagsche ingezetenen gesticht’ in de rand geven dat ook aan. Het geschenk werd door de vader van Juliana, prins Hendrik, op het Juliana van Stolbergplein onthuld. In 1956 verhuisde het naar het Stuyvesantplein.

De Juliana-fontein, ook wel ‘leeuwenmonument’ genoemd, is het grootste en bekendste monument van Altorf in Den Haag. De leeuwen maken duidelijk dat Altorf, vooral bekend van de talloze kleine dierfiguren in steen, brons en terracotta aan appartementencomplexen en andere gebouwen, ook op grotere schaal een meester was in het uitbeelden van dieren. Hij pakte altijd de grote lijn van het dier, werkte niet in details, maar in strakke vlakke en lijnen. Geen puur realisme dus, maar een abstrahering van de werkelijkheid. Hiermee toont hij zich een kenner van het werk van de Amsterdamse beeldhouwer Joseph Mendes da Costa (1863-1939). Op zijn beurt is de invloed van Altorfs werk te zien in de vogels, katten, aapjes en kameleons die Gra Rueb (1885-1972) op gebouwen maakte. Ook zij voerde veel opdrachten in Den Haag uit.