Tekst

‘Moeder en kind’ is een onderwerp dat door de eeuwen heen kunstenaars en publiek bleef boeien. Dat bewijst ook het in grove toetsen geboetseerde beeldje van een robuuste vrouw die haar kind over haar schouder legt. In het oeuvre van de maker, Frank Letterie, keert het onderwerp regelmatig terug. De intimiteit tussen moeder en kind, binnen de context van een liefdespaar of een gezin, was voor hem een oergegeven waar hij zich emotioneel mee kon opladen.

Het beeld dat geplaatst werd naar aanleiding van de oplevering van de Parelmoerhorst in 1964, is één van de eerste werken die Letterie in opdracht vervaardigde. Pas nadat hij tijdens zijn vervangende diensttijd tekenles had genomen, koos hij op 22-jarige leeftijd voor het kunstenaarsbestaan. Hij volgde een opleiding aan de Haagse Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en aan de Amsterdamse Rijksakademie die hij in 1958 afsloot met de Prix de Rome. Zijn traditionele opleiding heeft Letterie nooit laten varen voor een meer experimentele benadering. Een figuratief beeld bezit voor hem ook abstracte kwaliteiten.

In 1978 verruilde de van oorsprong Haagse kunstenaar het Randstedelijk kunstcircuit voor de Achterhoek, waar hij veel opdrachten kreeg. Zo maakte hij voor zijn woonplaats Vorden een beeld van de dichter A.C.W. Staring. Letterie was een begenadigd portrettist. Dat blijkt onder meer uit de penningen die hij voor tal van organisaties maakte. Op het kleine oppervlak wist hij gezichten in rake lijnen te typeren. Die trefzekerheid zocht hij ook in de dynamische beelden van strijdende ruiters of galopperende paarden, die eveneens vaak in zijn oeuvre terugkeren.

Op de vraag wat hij het boeiende van beeldhouwkunst vond, antwoordde Letterie ooit: ‘Je geeft een object de illusie mee van beweging, terwijl je tegelijkertijd een evenwicht zoekt’. Zelfs in een intiem gebaar van een moeder met kind, draait het om het vastleggen van het juiste moment. Dat is al eeuwenlang dé ultieme uitdaging voor menig kunstenaar.