Tekst

Er zijn weinig lieflijker taferelen te bedenken dan een jong kind dat ergens helemaal in opgaat. Dat geldt zeker ook voor ‘Lotje’. Dit meisje met band in het haar houdt een waterbekken stevig tegen zich aangedrukt. Behoedzaam tuurt ze naar het vogeltje dat op de rand van het bakje zit. Ze waakt ervoor het diertje te storen. Het aandoenlijke bronzen beeld staat sinds 1996 in het plantsoen midden in de Mezenlaan. Destijds is het onthuld door voormalig minister en buurtgenoot Hans Dijkstal. De beeldhouwer is Wiepke van Dalsum-Wernick.

Van Dalsum kreeg de opdracht een beeld te maken ter ere van het 50-jarig jubileum van de wijkvereniging de Vogelwijk. Dat was nog tijdens haar studie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. De wijkvereniging was op 30 juni 1945 opgericht toen de bewoners kort na afloop van de Tweede Wereldoorlog naar hun huizen terugkeerden. In 1943 hadden zij huis en haard op last van de bezetter moeten verlaten. In hun wijk werd de Atlantikwall opgetrokken om een invasie vanuit zee af te kunnen slaan. Was in de eerste naoorlogse jaren de aandacht vooral gericht op de wederopbouw van huizen en levens, in de decennia daarna heeft de wijkvereniging veel activiteiten georganiseerd.

De beeldhouwer groeide zelf op in de Vogelwijk. Als klein meisje liep ze regelmatig over het Mezenplein. Dat inspireerde haar tot dit beeld. Haar oudste kleindochter Lotje stond er model voor. Van Dalsum werkt als een klassieke kunstenaar. Of zij nu een landschap schildert, een portret van een bloem, dier of een mens tekent of een figuur in brons vereeuwigt, zij geeft haar onderwerp natuurgetrouw weer. Daarbij is ze op zoek naar eenheid en harmonie. Net als bij ‘Lotje.