Tekst

‘Holle kies’ is de bijnaam van het beeld aan de Stadhouderslaan bij Kunstmuseum Den Haag. Het klinkt wat oneerbiedig voor een sculptuur van de internationaal vermaarde Engelse beeldhouwer Henry Moore, wiens complete oeuvre een belangrijke inspiratiebron vormde en vormt voor tal van kunstenaars. Maar het is tegelijkertijd een grappige en vooral sterke typering van de brons met z’n natuurlijke vormen en het gat in het midden.

In 1965 kocht de gemeente Den Haag voor een bedrag van fl. 375.000,- het beeld. ‘Large locking piece’, voltooid in 1964, bestaat uit perfect in elkaar grijpende onderdelen. Het behoort tot Moores zogenaamde botsculpturen. Over één ervan, ‘Verstrengeld stuk’ ook uit 1964, zei Moore: ‘[…] Het idee is ontsproten aan een in de tuin gevonden afgezaagd beenderfragment met gewrichtsholte en gewricht.’

Moore was mateloos gefascineerd door vormen die hij aantrof in de natuur. Door botten dus, maar ook door kiezelstenen, schelpen, rotsformaties en landschappen. En niet in de laatste plaats door het menselijk lichaam, met name de vrouwelijke gestalte. In de jaren dertig van de 20e eeuw ontstonden zijn typerende liggende vrouwenfiguren met ronde curven en gaten, zo eenvoudig van vorm dat ze lijken op glooiende heuvels of geërodeerde rotsen.

Openingen in het volume, organisch vloeiende lijnen, vereenvoudiging van vorm; het waren vernieuwingen in de beeldhouwkunst die reeds hun intrede hadden gedaan toen Moore omstreeks 1920 aan het begin stond van zijn indrukwekkende carrière. Moore ontwikkelde op basis van deze vernieuwingen een eigen beeldtaal. Daarbij was hij altijd op zoek naar de volmaakte vorm en streefde hij naar perfectie in verhouding, schaal en ruimtelijke werking. Dat geldt ook voor ‘Large locking piece’. De ideaal gevormde elementen omsluiten in een onverstoorbaar evenwicht de holte. Je kan erdoorheen kijken, eromheen lopen; de sculptuur behoudt zijn kracht en prikkelt telkens op een andere manier de verbeelding.