Tekst

Door het bordje dat op haar gemetselde bankje is bevestigd, zou je zomaar kunnen denken dat er ooit een vrouw is geweest die ‘Lammetje Groen’ heette. Of dat echt waar is, valt moeilijk te bewijzen. Logischer is het om deze naam te koppelen aan de geschiedenis van het stukje stad waar het beeld zich bevindt. Hier in de Rivierenbuurt/Spuikwartier bevonden zich vanaf de zestiende eeuw blekerijen. Daar werd de was gedaan. Dergelijke bedrijven zochten de rand van de stad op voor water om te wassen en grasvelden en zon om te drogen. Een van die blekerijen droeg de naam ‘Lammetje Groen’. Waarschijnlijk is deze naam ontstaan doordat de mannen voorbijvarend op de trekschuiten de witte lakens in het groene gras op lammetjes vonden lijken.

Toen de grootschalige nieuwbouw op de hoek van de Schenkkade en het werd voltooid, kwam er een voorstel vanuit de bewoners. Zij wilden een kunstwerk dat hen mee terug in de tijd zou nemen, toen er in de buurt nog volop activiteit was. Een wasvrouw, dat werd een fraai symbool gevonden. Teun van Beijnum, eigenaar van de toenmalige beddenspeciaalzaak Van Beijnum aan het Spui, werd gevraagd het beeld te maken. Hij kende de buurt.

Hoewel Van Beijnum sinds zijn achttiende in de zaak van zijn grootvader stond, ontdekte hij in 1968 tijdens een vakantie in Drenthe bij een steenhouwer dat hij talent voor beeldhouwen had. Net als zijn grootvader. Sindsdien was hij als autodidact ook op dat terrein actief. Geregeld stonden er sculpturen van zijn hand tussen de bedden.

Van Beijnum heeft van ‘Lammetje Groen’ een kloeke vrouw gemaakt die na gedane arbeid even uitrust rustig op een bankje.