Tekst

Het liefs zou Sara Vrugt de wereld opnieuw borduren. Samen met een heleboel andere mensen. Normaal gesproken werkt zij dan ook met naald en draad. Craftivism noemt zij haar praktijk zelf. Een niet agressieve vorm van activisme waarin de ontmoeting met de ander en het samen iets met de hand maken essentieel is. Dit is voor Vrugt dé manier om een actueel maatschappelijk onderwerp bespreekbaar en zichtbaar te maken. Het is ook de manier om elkaar en de wereld beter te leren kennen en begrijpen. Zo borduurde zij op stoelen in de Oude Kerk in Amsterdam een gedicht waarvan de woorden afkomstig waren uit gesprekken met buurtbewoners, prostituees en toeristen over de betekenis van dit gebouw in hun rosse buurt (Stof tot nadenken, 2013/14). In 2020/2021 heeft ze met meer dan 1000 mensen een heel bos geborduurd om aandacht te vestigen op de ontbossing wereldwijd (100.000 bomen en een bos van draad). Tegelijkertijd liet ze 100.000 bomen planten.

Voor het Edith Steincollege koos Vrugt voor een ander materiaal. De aanpak en insteek bleef vergelijkbaar. Samen met de scholieren heeft zij een boom geveld en die in stukken gezaagd. Daarnaast had ze met de leerlingen in eerdere workshops modellen gemaakt voor het toekomstige beeld dat bij hen op het schoolplein zou komen. Uit kleine latjes bouwden zij ieder een voorstel voor een aantrekkelijke sculptuur. Het project heet niet voor niets Kijken met je handen. Uit alle modellen destilleerde Vrugt de interessante delen en stelde daaruit het uiteindelijke beeld samen. Dat werd gemaakt van de balken die de omgezaagde boom opleverde.

Op de middelbare school leer je gestructureerd werken. Terwijl in het onvoltooide puberbrein vaak chaos overheerst. Die tegenstelling is in dit monumentale beeld fysiek ervaarbaar. Dagelijks klimmen leerlingen erop. Of schuilen ze eronder. Kijken met je handen in optima forma.