Tekst

Slachtoffers van discriminatie herdenken en tegelijkertijd mensen met een homoseksuele geaardheid van nu emanciperen: dat stond de Haagse gemeenteraad in 1986 voor ogen met het Homomonument voor hun stad. Het moest er nog tijdens hun zittingsperiode (tot 1990) komen. Weliswaar had Amsterdam al een homomonument, maar vanwege de internationale uitstraling naar de vele hier gehuisveste ambassades en het Internationale Gerechtshof vond de raad zo’n gedenkteken ook wenselijk in Den Haag.
Om deze wens te realiseren werd de Stichting Homomonument Den Haag Internationaal opgericht. In een advertentie nodigde de stichting samen met de Gemeentelijke Commissie Beeldende Kunst (GCBK) kunstenaars uit voorstellen te doen voor een homomonument waarin herkenning en erkenning van homoseksualiteit zijn verbeeld. De voorkeur ging uit naar een abstract of symbolisch aandachtspunt.
Uit 47 inzendingen is de Haagse kunstenaar Theo ten Have gekozen. Zijn ontwerp, met de bekende roze driehoek als vertrekpunt, werd eind 1988 goedgekeurd. Het duurde echter tot 1993 voordat zijn abstracte, dynamische krul in lichtroze en lichtblauw gespoten staal werd onthuld. Omdat de eerder vastgestelde locatie niet beschikbaar bleek, is het uiteindelijk geplaatst aan de Aletta Jacobsweg tegenover Madurodam. Op de smalle strook groen daar kwam het monument al snel in de verdrukking. Daarom verhuisde het in 2015 naar de groenstrook op de Koningstunnel. Daar liggen sindsdien ’s zomers jong en oud rond het beeld en vindt op 4 mei een jaarlijkse herdenking plaats. De nieuwe locatie geeft zo meer zichtbaarheid aan beeld én boodschap: iedereen moet zichzelf kunnen zijn in het openbaar.
Het ruim 7 meter hoge beeld is gemakkelijk als van Ten Have herkenbaar. Het bezit dezelfde dynamiek als veel van diens kleinere sculpturen. Zijn beelden lijken gestolde cirkelende of draaiende bewegingen. Dans is dan ook een terugkerend thema in zijn oeuvre. Dat is ook in het Homomonument terug te zien.