Tekst

Jong was ze, vrouw én beeldhouwster. Aan het begin van de 20^e eeuw was die combinatie beslist geen recept voor erkenning en succes. Integendeel. Geboren in een adellijk geslacht had Cornélie Caroline van Asch van Wijck wel toegang tot (kunst)onderwijs. Niemand minder dan de Vlaamse beeldhouwer Toon Dupuis was haar leermeester. Van diens hand staan er verschillende beelden in de hofstad (Monument voor koningin-moeder Emma), terwijl van haar werk in de stad elk spoor ontbreekt. Tot de zomer van 2022.

Sinds juni van dat jaar staat aan de Surinamestraat het bronzen beeld van een naakte man, gemaakt door Cornélie van Asch van Wijck. Voorovergebogen, het hoofd in een arm verborgen roept hij herinneringen op aan De Denker (1902) van de beroemde Franse beeldhouwer August Rodin. De Haagse beeldhouwster stierf in 1932 in het kraambed van haar eerste kind. Het kleine oeuvre dat ze naliet bestaat naast enkele gevoelig realistische bronzen mensfiguren, vooral uit langgerekte en gestileerde vrouwenkoppen en maskers in glas en aardewerk. De gouden medaille die ze met het bij glasfabriek Leerdam gemaakte Masker (1929) won op de wereldtentoonstelling in Antwerpen in 1930, betekende haar doorbraak. Helaas heeft zij haar talent niet verder kunnen uitbouwen.

Bij het opruimen van de zolder van een overleden familielid vond buurtbewoner Gilles Hooft Graafland een gipsen model (1927) van zijn jonggestorven oudtante. Als eerbetoon aan haar liet hij het in 2014 door beeldhouwer Eppe de Haan in brons gieten en gaf het de titel Inkeer. Nadat het tentoongesteld was bij Museum Beelden aan Zee nam hij het initiatief om het beeld een permanente plaats te geven in de buurt waar zij ooit woonde. Zo heeft Hooft Graafland in samenwerking met de bewonersvereniging het werk van zijn oudtante aan de vergetelijkheid ontrukt en tegelijkertijd Den Haag verrijkt met een sculptuur van een vrouwelijke beeldhouwer.