Tekst

Vervaardigd ter gelegenheid van de tijdelijke tentoonstelling ‘Bloemen en beelden’ in het Zuiderpark in 1941, kwam het beeld ‘Het ontwaken’ via het Carnegieplein in Clingendael. Daar, in een parkachtige omgeving tegen een decor van bomen, komt de witstenen sculptuur goed tot z’n recht. ‘Het ontwaken’ is van de hand van Lex Meeussen. Een familielid schonk het beeld na het overlijden van Meeussen aan de gemeente Den Haag.

Meeussen heeft het ontwaken weergegeven als een jonge naakte vrouw die – de ogen nog dicht – haar rechterhand tegen het voorhoofd legt en haar linker op de schouder. Het is het heerlijk uitrekken in een toestand van halfslaap. Deze expressieve gebaren neigen naar het theatrale. Dat een dergelijke benadering van een thema Meeussen niet vreemd is, zien we aan ander van haar sculpturen, zoals ‘De Smeekbede’, dat omstreek 1930 tot stand kwam. In een volkomen naturalistische stijl heeft Meeussen daar een op de knieën gezonken, smartelijk smekende vrouw weergegeven.

Haar beeldhouwkunst ademt de sfeer van de renaissance. Zelf gaf ze aan graag in Italië te zijn om te studeren temidden van het werk van Fra Fillipo Lippi (ca. 1406-1469) en Michelangelo (1475-1564). In vorm en houding vertoont Meeussens beeld in Clingendael overeenkomsten met Michelangelo’s beroemde sculptuur van de ‘Stervende slaaf’ (1513-1516).

Meeussen vervaardigde overigens niet alleen beelden. Ze schilderde en tekende ook, en schreef toneelstukken als ‘Scheppingsdrang’ en ‘Drijfzand’. Daarnaast hield zij zich geruime tijd bezig met de totstandkoming van een groot vredes- en opstandingsmonument. Haar drijfveer was de angst voor een derde wereldoorlog. Ze maakte maquettes, ontwierp reliëfs en beelden en wist velen voor haar plannen te winnen. Het liefst zag ze haar monument in het zuiden van het land verrijzen, tegen de grens met België of Duitsland. Het mocht niet zo zijn: het monument is er nooit gekomen.