Tekst

Je moet er even goed voor gaan staan. En dan doemt er uit de wirwar van zwarte cederhouten latten een klapwiekende kraai op. Het is een sculptuur van kunstenaar Henk Rijzinga uit 1989, genaamd ‘Gerry de Kraai’. Evenals dit Haagse object zijn andere beelden van Rijzinga doorgaans staketselachtige constructies. Uit ogenschijnlijk willekeurig op elkaar geplaatste latten en stokken bouwt hij zijn kunstwerken op. Toch denkt Rijzinga over de plek van elk onderdeel vooraf goed na. Wel geeft hij zichzelf de vrijheid tijdens het bouwen spontaan in te grijpen.
Rijzinga streeft ernaar de constructie open te houden, een zekere gelaagdheid te geven. Zo heeft hij bij de bouw van Gerry lat over lat geplaatst, maar wel gezorgd voor het behoud van tussenruimten. Tussen de rechte, zwarte lijnen speelt het licht, wat een dynamisch effect oplevert. Met het licht als speels element worden de zwarte latten veren en komt de kraai tot leven.
Het is juni 1989 als kraai Gerry op de hoek Prinsessegracht/Herengracht wordt onthuld. In een interview dat vooraf gaat aan de onthulling vertelt Rijzinga over een eerdere versie van Gerry. Die kraai was een protest tegen de opheffing van een speciale ondersteunende regeling voor beeldend kunstenaars, de Beeldende Kunstregeling (BKR), per 1 januari 1987. Tijdens een door kunstenaars georganiseerd galgenmaal in het Zuiderpark hing de eerdere versie aan een galg. De kraai was een echte onheilsbrenger, zoals we hem in de kunst vaker tegenkomen.
Over de betekenis van kraai Gerry zegt Rijzinga in de ‘Haagsche Courant’ van 8 mei 1989: ‘Déze kraai symboliseert de ravage die de regering heeft achtergelaten.’ Door de afschaffing van de Beeldende Kunst Regeling kwamen veel kunstenaars in de bijstand. Met het verstrijken van de tijd is Gerry vooral een bijzonder element op een bijzonder plek geworden.