Tekst

In de vijver aan de Zevenwoudenlaan tussen de Westergo- en de Oostergosingel staat een bijzondere fontein. Deze fontein spuit niet alleen vrolijk, hij ziet er ook fris en letterlijk fruitig uit. Met een nek van prei, wangen van meloenen en aubergines als wenkbrauwen lijkt deze reusachtige kop zo weggelopen van een doek van Giuseppe Arcimboldo (1527-1593). In 1563 schilderde deze Italiaanse kunstenaar als eerste menselijke gezichten die waren opgebouwd uit alles behalve menselijke delen. Hij componeerde zijn koppen uit vissen, bloemen, groente en fruit.

Toen beeldend kunstenaar Hans van Bentem door Stroom Den Haag en Ontwikkelingscombinatie Wateringse Veld werd uitgenodigd een fontein voor deze nieuwe wijk te maken, nam hij de portretten van zijn zestiende-eeuwse collega tot uitgangspunt. Hij maakte er een eigentijdse versie van. Meer dan manshoog, tweekoppig, in kleurrijk geglazuurde klei en herinnerend aan de groenten en fruit die vroeger in Wateringen in de kassen en tuinderijen werden geteeld. Arcimboldo vermengde, geheel in overeenstemming met zijn eigen tijd wetenschap met mythe. Kijk maar naar de zeer nauwkeurig geschilderde planten en dieren waaruit hij zijn surrealistisch aandoende gezichten opbouwde. Van Bentem gebruikt die beeldtaal van Arcimboldo maar dan voor een decoratiever doel: een lekker uitziende fontein. Karakteristiek is dat Van Bentem deze fontein op een ambachtelijke manier heeft vervaardigd. Uit massieve blokken klei bouwde hij het geheel op om het vervolgens uit te hollen, in stukken te bakken en tot slot weer in elkaar te zetten.

In al zijn werk weet Van Bentem de toeschouwer te verleiden. Daar zorgen het materiaalgebruik en de herkenbare vormen voor. Ook de combinatie van ambachtelijke uitvoering en hedendaagse beeldtaal maken zijn werk intrigerend. Daar komen dan nog de herinneringen bij die zijn werk oproept aan kunst uit het verleden. Dat geldt ook voor de fontein in Wateringse Veld.